Kasut

Boy: Awak...awak ambil la kasut ni, awak pernah pakai dulu, saya tahu, kasut ni dah tak cantik macam dulu, saya dah pernah koyakkan, tapi saya dah sungguh-sungguh jahit balik, merata saya cari benang yang sesuai untuk jahit balik kasut ni, lama saya tak tidur sebab fikir macam mana nak tampal balik koyak yang saya buat tu. Dulu, kasut ni yang awak paling sayang, dengan kasut ni, dah jauh awak jalan. Saya pernah cuba bagi kasut ni kat orang lain, saya ingat dia boleh jaga kasut ni elok-elok, tapi saya silap dia tak hargai pun kasut ni, dia pakai, lepas tu dia koyakkan. Jadi saya ambik balik, saya bersihkan balik, saya baiki balik, sebab saya taknak bagi orang lain dah kasut ni, saya nak bagi awak je.

Girl: Hurmm...takpe la awak, awak simpan la, saya dah ada kasut baru, yang lagi ok dari kasut tu sebenarnya. Kasut tu pernah bagi kaki saya sakit la, sebab tu saya tinggalkan, lagi pun dah koyak, dah kotor la, kenapa awak nak cuci nak jahit balik kasut tu? Lagi pun, lepas saya dah tak pakai kasut tu, awak dah bagi kasut tu kat orang lain kan?

Boy: Ye awak, saya bagi kat orang lain, sebab saya nampak awak dah pakai kasut baru, lagi cantik, lagi mahal dari kasut yang saya pernah bagi dulu, jadi saya rasa kasut yang saya bagi tu perlukan tuan yang baru, saya percaya yang tuan yang baru tu boleh sungguh- sungguh jaga kasut ni, tapi tak, baru kejap dia pakai, dah dia koyakkan, dia tak sungguh- sungguh pun cuba nak jaga kasut ni. Saya silap, sebab saya terlalu percaya.

Girl: Kalau macam tu, awak letak je la kasut tu kat situ, saya lebih selesa pakai kasut baru ni laa, walaupun saya tak sayang kasut ni macam kasut yang awak bagi dulu, tapi saya nak kasut ni. Kalau nanti saya dah tak selesa ke, kaki saya dah besar ke, atau kasut tu hilang ke, saya pakai la kasut yang awak bagi tu ok?

Boy: Eh, jangan la...awak pakai la kasut baru awak tu, lagi pun nanti apa pulak orang cakap awak pakai kasut buruk yang saya bagi ni, takpe la, mungkin satu hari nanti akan ada orang yang lebih perlukan kasut saya ni, mungkin dia akan hargai lebih dari awak pernah hargai dulu. Jagalah kasut baru awak tu betul-betul...Jaga diri awak elok- elok...Selamat tinggal awak...

* Berlalu pergi dengan tangannya erat memeluk kasut dan juga nyawanya itu kemas didada

Boy: (monolog dalaman) Takpa la awak, saya tahu, awak taknak pakai pun kasut saya bagi ni, saya tahu kasut ni takde nilai, tak secantik kasut baru awak. Tapi sekurang-kurangnya saya cuba jahit dan bersihkan balik kasut ni. Sebab saya tahu, awak selesa dengan kasut ni, sungguh-sungguh saya buat macam-macam untuk bagi awak pakai balik kasut ni. Tapi awak dan taknak pun. Saya dah tak mampu nak buat apa-apa lagi. Sebab, awak dan seronok dengan kasut baru awak. Awak suruh saya tinggalkan kasut ni kat sini, sebab awak takut, kalau-kalau kasut baru yang awak pakai ni hilang, sekurang-kurangnya awak dah ada kasut saya ni untuk dibuat ganti. Maaf awak, saya tak mampu tengok kasut saya ni dijadikan kasut simpanan dan hanya dijadikan ganti atau salah satu pilihan selepas apa-apa jadi pada kasut baru awak tu nanti, saya tak sampai hati nak biar kasut ni tertunggu-tunggu awak sarungkan kaki awak dan berjalan gembira macam dulu. Saya pernah simpan harapan tu, dan sekarang, biar la harapan tu terkubur sekali bersama jasad saya ini...selama-lamanya..


yaa...aku masih disudut itu, memerhati dan terus memerhati...